این شعر را برای تو می گویم

                   در یک غروب تشنه تابستان

در نیمه های این ره شوم آغاز

                   در کهنه گور این غم بی پایان

این ترانه لا لا یست

                 در پای گاهواره خواب تو

باشد که بانگ وحشی این فریاد

                 پیچد در  آسمان شباب تو

بگذار سایه من سرگردان

                 از سایه تو دور وجدا باشد

روزی بهم رسیم که گر باشد

                کس بین ما نه غیر خدا باشد

من تکیه داده ام به دری تاریک

                 پیشانی فشرده به دردم را

انگشتهای نازک و سردم را